علل عدم تأثیر آموزش‌های مداوم بر کیفیت مراقبت پرستاری ویژه جراحی قلب باز

مقدمه: در حال حاضر بالا بردن توانمندی‌های پرسنل پرستاری، در رأس برنامه‌های مدیران پرستاری قرار گرفته است. آموزش مداوم هم روش رایجی است که دانش و مهارت‌ها و توانایی عملکرد پرستاران را افزایش می‌دهد. هدف: تعیین عوامل مؤثر بر عدم به‌کارگیری آموزش‌های ضمن خدمت در انجام مراقبت‌های پرستاری جراحی قلب باز بزرگسالان بوده است. مواد و روش‌ها:این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی در سال 1395 انجام گرفته که (62) پرستاران بالینی بخش‌های مراقبت‌های ویژه جراحی قلب بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی تهران در آن شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته؛ شامل 30 گویه در 4 بعد ویژگی‌های فردی و حرفهای پرستاران، ویژگی‌های محیطی، فرآیند آموزش و بعد سازمانی و مدیریتی بود. به منظور روایی ابزار از روش روایی محتوی و روایی صوری استفاده شد. پایایی ابزار، از طریق همگنی درونی با آزمون آلفاکرونباخ 0/80 تأیید شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی با نرم‌افزار SPSS 16 تحلیل شدند. یافته‌ها: (93/5) درصد پرستاران به تأثیر (زیاد) نبود انگیزه برای یادگیری، ( 84 ) درصد پرستاران، در دسترس نبودن مطالب آموزشی و با تأثیر زیاد ذکر کرده‌اند. (95) درصد پرستاران هم ارزشیابی بالینی مرتبط با آموزش و صلاحیت مدرسان را به میزان زیاد مؤثر دانستند. در بعد مدیریتی و سازمانی هم، (98/5) درصد، تأثیر زیاد نظارت و پیگیری موارد آموزشی و نداشتن معیار مناسب ارزشیابی را ذکر کردند. نتیجه‌گیری: برخورداری از مدیریت پرستاری اثر بخش و استفاده از شیوه‌های انگیزش‌دهی مؤثر، مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری‌ها و نظارت و کنترل بر عملکرد مراقبتی برای ارزشیابی‌های منصفانه آنها می‌تواند در افزایش کارایی آموزش‌های ضمن خدمت و کیفیت مراقبت پرستاری در بخش‌های ویژه بخصوص جراحی قلب باز مؤثر باشد.